SŁODKIE, SŁODKIE CZARY, CZEKOLADY MAGIA TRWA! [Cathy Cassidy – „Wiśniowe serce”]

Autorka: Cathy Cassidy

Tłumacz: Anna Bereta-Jankowska

Tytuł: Wiśniowe serce

Tytuł oryg.: Cherry Crush

Seria: BOMBonierki

Tom: 1

Gatunek: literatura młodzieżowa

Wydawnictwo: IUVI

PREMIERA: 24.04.2019 

Opis: Cherry jest niepoprawną marzycielką i… no cóż, powiedzmy, że lubi fantazjować. Chodzi do szkoły, miewa kłopoty z koleżankami, nauczyciele jej nie rozumieją… Klasyka.

Ale w jej życiu zachodzi rewolucyjna zmiana: Cherry przeprowadza się z ojcem do jego dziewczyny i staje się częścią niesamowitej rodziny Tanberry, wielkiej, hałaśliwej i… ciut zwariowanej. Teraz Cherry mieszka we wspaniałym starym domu na szczycie nadmorskiego klifu i wszystko idzie dobrze, dopóki nie zakocha się w chłopaku jednej z przyrodnich sióstr. Nie trzeba chyba dodawać, że ta ostatnia nie jest zachwycona i zrobi wiele, by wyeliminować konkurencję.

Podczas gdy wszyscy są pochłonięci tworzeniem domowej wytwórni czekolady, Cherry musi wybrać pomiędzy lojalnością wobec zołzowatej siostry a nieodpartym urokiem Shaya…

[opis wydawcy]

Każdy z nas, czytelników, potrzebuje czasem czegoś lekkiego do poczytania, a co sprawdza się najlepiej, jak nie urocze młodzieżówki, które już z oddali pachną wakacjami? Taki przerywnik przyda się z pewnością każdej zmęczonej ciężkością poszczególnych lektur osobie. Tym razem padło na mnie. I bynajmniej nie żałuję tej krótkiej, ale jakże słodkiej przygody.

SŁODKO-GORZKIE FANTAZJE, CZYLI JAK BYĆ WIARYGODNYM, GDY PISZE SIĘ KSIĄŻKĘ DLA NASTOLATKÓW

Wbrew pozorom Wiśniowe serce to nie książka, która ocieka słodyczą. Rzeczywiście, jest tu niekiedy uroczo, miło i radośnie, ale dla równowagi mamy też dramaty, które stanowią całkiem interesującą stronę tej powieści. Na początku myślałam sobie: jakie problemy mogą mieć dzieciaki, które ledwo weszły w nastoletni wiek? Okazuje się, że jakie by nie były, wciąż są przedstawione w taki sposób, że pobudzają w nas empatię. 

Rzadko widuję historie dla młodszych czytelników (przedział wiekowy powyższej książki to jakieś 11–14 lat), które przedstawiają sobą coś więcej niż ckliwy romans pomiędzy małolatami – mam tu na myśli szczególnie te najnowsze pozycje zza granicy, ponieważ u nas nie są one tak widoczne na rynku. Owszem, tu również znajdziemy wątek miłosny, ale oprócz tego mamy całkiem dobrze rozwiniętą sferę obyczajową. 
Bardzo podobał mi się pomysł na postać, jaką była Cherry. Autorka dobrze ugryzła tutaj jedną z największych wad dziewczynki – tendencję do ciągłego ubarwiania swojego życia, a przy tym okłamywania innych. W normalnym przypadku czulibyśmy się zażenowani, ale jedyne uczucie, które możemy z siebie wyciągnąć, to współczucie. Wiemy bowiem, co uważa o swoim życiu Cherry. Nic dziwnego, że dziewczynka postanowiła pokolorować świat, aby czuć mniejszy ból z powodu samotności, której bynajmniej sama nie wybrała. Ten element naprawdę dobrze autorce wyszedł, bo ma również morał – co z tego, że prosty i sztampowy, skoro sprawdzony. Wiele dzieciaków kłamie jak z nut, próbując się komuś przypodobać, a może właśnie po tej lekturze poczują, że wcale nie muszą tego robić, bo jeżeli naprawdę ktoś ich polubi, to nie za to, jakie mają życie, ale za to, kim dla nich są.

W opowieści zaskakują mnie najbardziej kolory. Wiemy już, że główna bohaterka ubarwia swój świat, ale nie wiedziałam, że tak samo będzie się starała zrobić to Cathy Cassidy. Moim zdaniem to sztuka nadać powieści barwę. Ja osobiście widziałam tutaj róż, i nie ma on bynajmniej nic wspólnego ze słodkością. Patrząc na Wiśniowe serce od razu przypominam sobie cygański wóz z lampkami, w którym spała Cherry, a także kwitnące wiśnie rosnące nieopodal niego. Widzę również rodzinne grille, niebieską gitarę Shaya, wesołą, ale i dziwną rodzinę, a także pachnące morzem lato. Te elementy naprawdę mocno ubarwiły powieść. Na tyle że ja sama rozmarzyłam się o takich młodzieńczych wakacjach, zazdroszcząc bohaterom nie tylko wolnego czasu, ale również wieku!

Fabuła książki nie jest skomplikowana, ale całkiem miła dla oka. Szczególnie umiłowałam sobie opisy rodzinnych spotkań, przy których zawsze było dużo śmiechu, a czasem i dramatów. Ciekawym pomysłem okazało się stworzenie biznesu związanego z czekoladkami. Był tylko jeden element, który nie bardzo mi pasował, a mianowicie romans pomiędzy nastolatkami. Nie był dla mnie wiarygodny. Pierwszy powód to wiek bohaterów. Dobrze, nie była to gwałtowna miłość na miarę dorosłych ludzi, ale jednak trudno mi było wyobrazić sobie wielkie uczucie, jakim zaczęła darzyć chłopaka trzynastolatka. Na dodatek to wszystko zaczęło się tak naprawdę z niczego. Miłość od pierwszego wejrzenia? Ja tego nie kupuję. Zresztą nie widziałam dwójki bohaterów jako pary. Niby upierali się, że tak dobrze się znają, a jednak nie potrafiłam tego dostrzec. Dla mnie lekkie, ale dosadne NIE. Podobała mi się za to siostrzana relacja, zarówno ta pozytywna, jak i negatywna jej część. Za tę kreację duże brawa.

SŁODKIE, SŁODKIE CZARY, CZYLI JAK WYCZAROWAĆ PRZESŁODZONĄ RODZINKĘ, NA KTÓREJ CZELE STANIE PRAWDZIWA WIEDŹMA

Drugoplanowi bohaterowie nie mieli wyjątkowo oryginalnych kreacji, ale tu nie będę się niczego czepiać, ponieważ Cathy Cassidy stworzyła aż sześć tomów serii, z których to każdy opowiada o wyróżnionej postaci. Skoro w pierwszej części to Cherry wiodła prym, a miała naprawdę ciekawą kreację, myślę, że w kolejnych tomach autorka tak samo postąpi z jej siostrami. Mnie na razie wystarczyło to, że wszystkie młodsze dziewczyny były wesołe, a każdą z nich charakteryzowała inna pasja i styl życia. No, dobrze. Była jedna osoba, która wyróżniała się tak samo jak Cherry, ale niestety z niepozytywnym wydźwiękiem. Mowa tutaj o najstarszej córce, czyli Honey. Chwilami myślałam, że ją uduszę. Chyba nigdy w życiu nie spotkałam tak wrednej jędzy, która dosłownie na każdym kroku ubliża ludziom jak zapatrzona w siebie nastolatka. Najbardziej dziwiło mnie jednak zachowanie osób, które ją otaczały. Wszyscy wokół niej skakali, łącznie z rodziną i chłopakiem. Niby na samym końcu sytuacja odrobinę się zmieniła, ale ja wciąż nie widziałam żadnej poprawy w bohaterce. Fajnie, że pozostała tak samo wredna do samego końca i nie było żadnego ckliwego nawrócenia się, ale ktoś mógł ją jednak doprowadzić do porządku, a nie tylko głaskać po główce i powtarzać za plecami: bo ona czuje się samotna i na dodatek ojciec ją olewa. Widzicie? Ten długi wywód wskazuje na to, że Honey była bardzo wkurzająca, ale jednocześnie przekonująca. 

W całej historii po macoszemu został potraktowany Shay. W ogóle do mnie nie przemówił. Fajnie, że to przystojny i miły chłopak, który ze wszystkimi flirtował, ale na tym koniec. Był tak samo naciągany jak i romans, w który się wkopał.

Mogłabym tu jeszcze wymienić ojca Cherry i matkę sióstr Tanberry (bardzo mi się podoba to nazwisko), ale pomimo tego, że byli zakochanymi w sobie artystami, też za wiele nie możemy powiedzieć. Po prostu byli. Ale akurat w ich przypadku nie potrzebowaliśmy nie wiadomo jak rozbudowanych relacji, bo i ta, którą przedstawiono, była wystarczająca.

Podsumowując. Wiśniowe serce to słodko-gorzka młodzieżówka dla młodszych czytelniczek. Nieraz się przy niej uśmiechniemy, nieraz wzruszymy, a nieraz na pewno wkurzymy. Nie ma tutaj skomplikowanej fabuły, ale za to bardzo ciekawie rozbudowane relacje i barwne, zadowalające wyobraźnię tło. Może jest to książka dla tych, którzy ledwo weszli w nastoletni wiek, ale nawet dla mnie była to ciekawa przygoda, przy której dobrze mi się odpoczywało, także nie jestem zawiedziona lekturą i, choć sama siebie tym zadziwiam, czekam na kolejne tomy!

OCENA:

★★★★★★★☆☆☆

LUBIMY CZYTAĆ

WYDAWNICTWO IUVI

STREFA DEMONICZNYCH CYTATÓW:

Bajki są kłamstwami tylko wtedy, kiedy udajesz, że są prawdziwe. A jeśli przyznasz, że to historie, fantazje? Wtedy wolno ci wędrować, gdzie tylko zechcesz.